Het hoogste punt van Eyckenstein wordt
gevormd door een zeer kenmerkende
klokkenstoel op het dak, staande
op acht poten. Hij is van hout
gemaakt met een kap van zink
erop. Oorspronkelijk hingen er twee
bellen in, die via een mechaniek
met de toenmalige klok
in de voorgevel verbonden waren. De
ene bel luidde op de hele uren
en de andere op de halve uren. Tijdens
de derde
restauratiefase in 2002 is de
klokkenstoel tijdelijk van het dak
verwijderd en volledig opgeknapt. De Sint-Maarten-windwijzer, die er oorspronkelijk
op gestaan heeft, is hierbij weer
aangebracht.
Klokkenstoel op het dak van Eyckenstein
met Sint Maarten als windwijzer
De klokkenstoel is omstreeks 1820 geplaatst
door Maurits Jacob Eyck.
Zie ook Geschiedenis
van het landhuis. Aanvankelijk was
het een wat smallere klokkenstoel met
zes poten, zoals op de tekening
uit 1820 en de aquarellen vooraanzicht
in 1799 en achteraanzicht
1799 te zien is, maar
later heeft Maurits Jacob Eyck er
een grote klokkenstoel met acht poten
op gezet, zoals op de foto hierboven.
In het dakbeschot zijn nog steeds
zes (afgetimmerde) gaten te zien,
waardoorheen de zes poten van die
kleinere klokkenstoel op de eronder liggende
draagconstructie stonden. Nu staan daar de
acht poten van de huidige klokkenstoel op.
Draagconstructie (klik op de foto)
Rechts de windwijzer met
Sint Maarten op het paard.
Achter het paard is een knielende
bedelaar afgebeeld.
Behalve de genoemde bellen in de
klokkenstoel heeft er in vroeger tijden
nog een derde bel vlak bij
(maar niet in) de klokkenstoel gehangen,
die geluid werd wanneer er
bijvoorbeeld gegeten kon gaan worden.
Deze bel was met een lang touw
van binnenuit te bedienen. Hij is
nog steeds in het landhuis aanwezig,
maar wordt niet meer aangebracht (zie foto
1 en foto 2).
